علی بن محمدعلی ساروی اصفهانیعلی بن محمدعلی ساروی اصفهانی، از شعرای قرن یازدهم هجری در اصفهان بوده است. ۱ - معرفی اجمالیعلی ساروی مازندرانی متخلّص به «جاوید» فرزند ملاّ محمّدعلی، از شعرای قرن یازدهم هجری در اصفهان بوده است. نسب او به بلال حبشی از صحابه مشهور رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) باز می‌گردد. در ساری متولّد شده و جهت تحصیل به مشهد مقدّس رفت. عاقبت به اصفهان آمده و در سال ۱۰۷۰ق وفات یافت و در بقعه محمّدعلی بیگ ناظر در مزار بابا رکن‌الدّین(تخت فولاد) اصفهان مدفون شد. ابتدا «دانش» تخلّص داشته و سپس آن را به «جاوید» تغییر داد. [۱]
نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۵۳۰.
[۲]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۲۱۱.
[۳]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۵۹۶.
[۵]
سمرقندی، دولتشاه، تذکره الشّعراء، ص۳۵.
[۶]
دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه دهخدا: ذیل «علی مازندرانی»، ص۲۵۶.
[۸]
داغستانی، واله، تذکره ریاض الشعراء، ج۱، ص۵۳۳.
او در شعر و ادب خصوصا سرودن قصیده و غزل و طرح معما مهارت داشت. این شعر از اوست: "گذشتن از لبِ میگون به وقت سبزه ••• چنان بود که کسی توبه در بهار کند". ۲ - پانویس
۳ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۵۳۹. رده‌های این صفحه : شعرای اصفهان قرن 11 (قمری) | مدفونان در تخت فولاد
|